Longjie staat bekend om de uitgestrekte rijstvelden die zich over de bergwanden glooien. Een heel ander soort bergen dan het Karstgebergte, en dus weer een heel ander uitzicht. Ook weer prachtig. We zitten in een luxe boutiquehotel bovenaan de bergen, met een balkon vanwaar we uitzicht over de vallei en rijstvelden hebben.

Een leuke en zweterige wandeling door het dorpje Ping’an gemaakt en heerlijk gegeten. Bamboorijst is hier de specialiteit: in een stuk bamboo stoppen ze rijst emet wat flinters groente en vlees wat ze daarna roosteren op een houtskoolvuur.

Het maakt smaakvolle plakrijst! De hoteleigenaar zei gisteren dat het ‘porkseason’ is, dus eten we varkensvlees. Vandaag staat er een trekki g door de rijstvelden op t programma. Met gids. De dag begint met bewolking in het dal en zo te zien heeft het vannacht geregend….we zijn benieuwd!!

De afgelopen dagen verbleven we in het kleine en gezellige dorpje Langshi aan de Li rivier, midden in het Karstgebergte. Deze prachtig piekerige bergjes waren al voor menig dichter en schilder een inspiratiebron. Net als de vissers die hier al van oudsher met aalscholvers vissen vangen. In een rustige homestay hebben we een binnenplaatsje met twee kamers, terras, vijvertje en keuken voor ons alleen.

Als we willen komt er een aardige doch pittige dame lunch en avondeten voor ons maken en als ontbijt staan er verse stoombroodjes, eieren en sojamelk in de koelkast. En we hebben een wasmachine en droger tot onze beschikking (lang leve translate via de camera) Omdat het een dag regent doen we rustig aan. Een kleine wandeling en een stukje hiken (levensgevaarlijk als t geregend heeft!) is alles wat we doen die dag, vandaag gingen we met een bamboe-bootje de rivier af, waarbij we de mooiste bergpieken zien.

De bambo boot is inmiddels gemoderniseerd en gemaakt van geschilderde pvc buizen, voorzien van twee houten bankjes om op te zitten met een overkapping. Die hebben we nodig want onderweg varen we een stortbui tegemoet. Alle raftjes schuilen aan de oever en als de ergste regen weg is en t weer rustig op t water is, varen we verder. Het uitzicht is prachtig.

Je moet wel even voorbij de bureaucratische handelingen kijken voordat je zover bent hoor. Voordat je in t bootje mag: kaartje kopen in een speciaal ticketoffice, kaartje 10 meter verder laten controleren bij een ander controlepunt, een kapitein toegewezen krijgen waarbij zijn qr code aan jouw ticket wordt gekoppeld, en met die kapitein mag je dan naar de kade waar je een reddingsvest aangedaan krijgt en dan eindelijk mag je op t raft/bootje. En bij elke handeling minimaal 5 minuten wachten, ook al is er verder niemand.

Maar ook in t Karstgebergte zijn we niet alleen: waar wij opstappen is t hartstikke rustig, maar waar we uitstappen, in Xingping, is t wederom megadruk. Het is wel een leuk stadje met oude straatjes, veel eetgelegenheden en shopjes natuurlijk.. een taxi brengt ons terug naar ons dorpje. Dat lijkt heel simpel maar de route (53 km) gaat dwars door de grillige bergen, (zou bijna een nieuwe aflevering van “Wrong Turn” kunnen zijn) via slingerende eenbaansweggetjes met veel riet en begroeiing langs de weg (geen maaibeleid hierzo) en dat in t pikkedonker. Gelukkig rijdt de chauffeur erg voorzichtig!

Onze huiseigenaar/gids van dit plekje komt nog even verse sojamelk brengen en vertellen dat hij ons morgen rond half 9 laat oppikken voor de veerboot, waarna we naar Ping’an rijden: de rijstvelden. Maar wat hebben we hier genoten van dit mooie gebied, de prachtige bergen en een rustmomentje op onze reis. Nog een kleine week en dan zit het er weer op, maar we hebben nog een aantal mooie en bijzondere dingen voor de boeg!

Pandaland! Chengdu is waar de grote panda’s te bekijken zijn. Wij doen dit in Giant Panda Research Base. Een mooie benaming voor een panda dierentuin. Een groot en groen gebied met diverse paviljoens en gebieden waar diverse reuzenpanda te bekijken zijn.

We vertrekken vroeg en wel om twee redenen: de massa andere (chinese) toeristen voor te zijn, maar bovenal omdat panda’s niet goed tegen warmte kunnen. Als het te warm is gaan ze naar binnen in de airco liggen. Dan zie je ze minder goed. We zijn dus om 7.45u binnen en lopen direct naar de buitenverblijven waar we getracteerd worden op een aantal panda’s die zich vermaken met bamboe of een rondje kuieren door ‘t groen.

Hoe gaaf!!! Daarna gaan we naar de rode panda’s. Dit is geen familie van de grote panda’s maar wonen wel in Tibet, het Himalayagebied en zuidwest China. En ook bedreigd, dus een verdiende plek in dit breeding research centre. De gedeelten waar de dieren gevolgd worden en de wetenschappelijke onderzoeken gedaan worden zijn hier ook, netjes weggewerkt in t groen. De rode panda’s houden ook niet van warmte (en t is hier héét!) maar zijn een stuk beweeglijker en gemakkelijker benaderbaar dan de grote versie. Superschattige beesten met een aandoenlijk koppie, die rode panda’s! Ze liggen languit in de takken te hangen of scharrelen rond op de grond.

Tegen de middag hebben we gezien wat we wilden en zijn we op t heetst van de dag én op het allerdrukst in de dierentuin, weer terug in ons hotelletje. Een prachtig hotel in oude chinese stijl, maar lekker ruim en van alle gemakken voorzien. Na een siësta (afkoelen!!) gaan we op panda-souvenir jacht in Kuanzhai -alley. Een wirwar van straatjes met shopjes, vooral op de panda gericht. En superdruk! Maar we vinden er ook een restaurant waar we een biertje kunnen drinken, even relaxen en wat van de Spelen bekijken (gecensureerde Chinese versie!). Al met al een topdag!!! Morgen treinen we dieper naar het zuiden!

We verlaten Lhasa en reizen af naar Chengdu. Op naar de Panda’s.

Vannacht werden we opgeschrikt door forse regen, en vanmorgen regende het nog steeds. Paraplu’s mee dus. Maar eerst een rit van ruim een uur naar het Ganden monastery. Dit klooster had op zijn hoogtijdagen ruim 4000 monniken gehuisvest. Het ligt hoog tegen een berg, maar dat zien we niet vanwege de wolken.

Als we aankomen zien we alleen mist, regen en de dichtstbijzijnde gebouwen. Maar als we wat verder lopen zien we de hoofdtempel. Prachtig!! En: het is hier rustig. Slechts een handvol anderen lopen hier rond en vrijwel allemaal boeddhisten die op bedevaart hier komen bidden en offeren. Een serene rust, passend bij dit mooie klooster. Als we de mooie kamers hebben bekeken zijn de wolken verdwenen en komt de blauwe lucht tevoorschijn.

We eten een snackje in het restaurant en ook dat is een beleving: een gaarkeuken waar de hygiëne niet op nr.1 staat waardoor je over de vloer kunt schaatsen en onze gids adviseert om er niets te eten omdat we dat niet zouden verdragen. We vervolgens ons avontuur met een wandeling rondom de berg. Het is een pad dat door de Boeddhisten gebruikt wordt om rond het tempelcomplex te lopen.

Dat met de klok rond een tempel lopen hoort bij de rituelen. Wij lopen de Ganden Lower Kora, zoals de wandeling heet, en worden getrakteerd op prachtige vergezichten in de vallei. Tibet in volle glorie. En volop groen, hoewel er maar een paar bomen staan en de begroeiing vooral lage struiken zijn waar kuddes Yaks hun kostje bijeen knagen. De rivier staat hoog volgens onze gids, vanwege de vele regen die gevallen is.

We zien een aantal van Tibets mooie vogels en onderweg ontmoeten we aardige pelgrims.
Oh ja, en we hebben de ultieme toiletfoto! Deze is magnifiek qua smerigheid. Geur zit er niet bij maar geloof ons: ábsolúút niet te harden!! Lc en ik waren de dappere strijders hier en zijn deze uitdaging aangegaan (pure noodzaak!!) maar deze staat in ons geheugen gegrift!

Eenmaal terug in de stad gaan we nog ff op souvenir jacht. Dit keer voor in huis. Moeilijk kiezen want veel boeddhistische voorwerpen hebben we al op eerdere reizen meegenomen. Maar we hebben een mooi Tibetaans aandenken mee! Ook overige souvenirs zoals koelkastmagneten en andere aandenken (of gebruiksvoorwerpen!) kun je hier goed scoren. We hebben tot dusver deze reis al een tas vol souvenirs aangeschaft en echt niet allemaal meuk. En we hebben nog anderhalve week voor de boeg!!Morgen verlaten we Tibet en vliegen we naar Chengdu.

Vandaag het werelderfgoed Potala op het programma en Barkhor. Potala is het bekendste gebouw van Lhasa, waar de laatste Dalaï Lama zat met de regering van lhasa, tot de vredevolle bevrijding van China in 1965. Zo noemen de Chinezen het tenminste. Daarna is de regering opgeheven en de Dalaï Lama gevlucht naar India.

Het rode deel is het Boeddhistische deel, het witte zijn de voormalige overheidsgebouwen.
En het is er druk. Heel druk. Ook nu weer rij na rij aanschuiven om in een volgende rij de komen. En dan moeten we nog tussen de 400 en 700 traptreden op.

Is het de moeite waard om binnen te kijken? Mwa, twijfelachtig. Het is tof om de zetel en ontvangstruimte van de Dalï Lama te bekijken maar verder is het gewoon een tempelcomplex. Wat dan weer leuk is dat onderweg bij een van de stoepa’s een monnik ons in het engels vroeg of we Nederlanders waren.

Dat hoorde hij en zag hij aan ons. We kletsten even maar het was nogal druk en we blokkeerden de doorgang dus werden we even naar achteren meegevraagd waar we een poosje over landen bezoeken, gewoonten en bucketlisten hebben gesproken. Een erg leuke ontmoeting. Foto’s nemen mocht helaas niet maar de herinnering is (blad)goud waard!

Barkhor is een kleinere tempel maar wel de oudste van Tibet, gebouwd op de plek van een meer, omdat dat goed zou zijn volgens de goden. Veel beelden, fresco’s, offerplaatsen, smalle houten trapjes op en af en schuifelend alles bekijken vanwege de drukte.. bijzondere ervaringen vandaag!

En als we naar ons hotel lopen wordt de vleesvoorraad van de lokale slager aangevuld: uitgebeende Yaks, klaar om in stukken gehakt te worden en te verkopen. Ik eet morgen wel kip of vegetarisch…

Na een beetje te zijn geacclimatiseerd gaan we vandaag met een gids een aantal van de bezienswaardigheden van Lhasa bekijken. We bezoeken als eerste de kloosters Drepung en Nechung. In de typisch Tibetaanse stijl met veel boeddha’s en monniken, hoog op de berg gelegen zodat je magnifiek uitzicht op het nieuwe deel van Lhasa hebt.

Dit nieuwe gedeelte is 5 jaar geleden uit de grond gestampt door Chinese bedrijven voor hun medewerkers en contacten etc, beetje bizar want wat heeft Lhasa /Tibet te bieden buitenom natuur en religie?) De kloosters zijn sereen en vrijwel alle bezoekers komen om te bidden en offers te brengen. De kloosters waren de eerste kloosters van Tibet en werden de eerste residenties van de Dalaï Lama.

Er volgden er vele, die allen hier woonden, les gaven, bezoekers ontvingen en mediteerden. Alleen de laatste Dalaï Lama verhuisde naar het andere ‘paleis’ dat we nu kennen: Potala. Daar gaan we morgen heen.
De middag benutten we voor een bezoek aan het Sera-klooster waar de monniken een uur lang debateren.

We hebben er niet echt een beeld van wat we kunnen verwachten maar wat we zien past niet direct in ons plaatje van debateren. Maar het is het wel degelijk: een honderdtal monniken gaan in tweetallen oefenen in het debat. Dat oefenen doen ze door er één de aanvaller te laten zijn, zowel met woorden als met een fysieke bedreiging.

Degene die moet oefenen zit op een kussentje op de grond, dus lafer dan de aanvaller die staat en loopt, en moet steeds met argumenten komen. Dit om ervoor te zorgen dat je bekwaam wordt in het rustig beargumenteren van je standpunt ook al is de ander verbaal en fysiek intimiderend. Er loopt een monnik die de score van iets bijhoudt.

Dat gaat een uur lang zo door en je ziet de vermoeidheid van zowel aanvaller als verdediger toenemen. Een bijzonder schouwspel! We spoelen de indrukken weg met een lekker tibetaans biertje en een potje rummikub. Als we op bed liggen barst er een fors onweer los. Nu maar hopen dat de regen morgen weer over de bergen is getrokken.

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen. Was ook even nodig na de bijzondere treinreis. We hebben eendrachtig kamer in Tibetaanse stijl. Heerlijk ruim en zachte bedden. Een contrast met de trein!

Na het ontbijt lekker op t gemakje shoppen in de straatjes van de oude stad. Pieter blijft nog even in de kamer: de hoogte speelt hem parten, en met wat zuurstof uit een fles moet hij snel opknappen. Lhasa ligt op bijna 4000 meter dus de kans dat je daar last van hebt is groot.

De tasjes gevuld met enigszins zinvolle souvenirs (geen meuk dus) is de helft van de middag snel voorbij. De zon is gaan schijnen en dan merk je ook direct dat de hoogte ervoor zorgt dat je snel verbrandt. De omgeving is prachtig.

Na een snackje gaan we met z’n drietjes op pad. Vanmorgen werden we aangestaard en begroet, nu we met twee blanken zijn moeten we, tot vervelends aan toe, met allerlei mensen op de foto. Jongeren, maar ook ouders met kinderen of stellen: we zijn een bezienswaardigheid. We komen toevallig een Vlaams gezin tegen en met nog drie andere blanken zijn dat de enige niet-chinezen die we vandaag zien.

Kleuren van gewaden, bloemen, kralensnoeren, kruiden en geuren van restaurantjes, kruiden, slagerij en publieke toiletten maken het weer een prachtige dag voor de zintuigen! Het zijn vooral souvenirs voor pelgrims en de lokale bevolking. Dat vinden wij maar wat interessant. We kijken goed of er iets tussen zit wat we mee naar Baarland willen nemen. Dat wat we zien is te groot, dus verder zoeken… geen straf!

Vandaag gaat één van ons lang gekoesterde dromen in vervulling want we reizen met de Himalaya Express van Xining naar Lhasa de hoofdstad van Tibet, we stappen aan boord van de “hemeltrein”. Het hele spoortraject (Beijing-Lhasa) is 2000 kilometer lang en we bereiken gedurende de reis een maximale hoogte van maar liefst 5076 meter boven de zeespiegel, hiermee is dit treintraject dan ook de hoogste spoorlijn ter wereld en mag oprecht de “hemeltrein” genoemd worden.

De aanleg van deze imposante spoorlijn begon in 1984, er werd door circa 20.000 arbeiders aan gewerkt. Vanuit de hemeltrein genieten we van adembenemende uitzichten welke ons erg doen terugdenken aan onze reis met de Transmongolië express. De hemeltrein brengt ons letterlijk naar het dak van de wereld; het Himalayagebergte.

We checken in om 22:00 uur in Xinging en zullen rond 20:00 uur arriveren op onze eindbestemming Lhasa. Wat een chaos weer iedereen wil blijkbaar als eerste bii de trein zijn en er wordt zelf gerend om als eerste te zijn. Waarom werkelijk geen idee want iedereen heeft vooraf geboekte en gereserveerde tickets. Na een 3e grondige inspectie van onze paspoorten en Tibet permit mogen wij instappen. Er zit niet één andere westerse toerist in de trein.

Maar het is wel een druk bereisde route, en feitelijk ook de enige en snelle route (op vliegen na) naar Tibet, we hebben slaapcoupés geboekt voorzien van stapelbedden. Helaas kunnen we niet allemaal in dezelfde coupé. Maar dat mag de pret niet drukken we moeten er immers alleen een nachtje slapen. Onze eindbestemming Lhasa is één van de hoogst gelegen hoofdsteden ter wereld (4200m) en omdat Lhasa zo hoog ligt krijgen we gedurende dit treintraject extra zuurstof toegevoerd.

Ook wordt net als in het vliegtuig de “cabine” op druk gehouden, wat een ervaring weer. Preventief zijn wij 2 dagen geleden al begonnen met het slikken van pillen tegen hoogteziekte. Hopen dat deze goed werken en dat we geen last van de hoogte gaan krijgen. Morgen een rustdag en acclimatiseren om te wennen aan de hoogte en bij te komen van de treinreis want slapen hebben we niet echt gedaan.

Vandaag gaan we het Terra Cotta-leger bekijken. Een 8000 tellend leger van klei, gemaakt in opdracht van een keizer om hem in het hiernamaals ook te beschermen. Dat moet wel een moeilijke man geweest zijn als hij dacht dat daar nodig te hebben.

Maar goed, wij dus met onze chauffeur daarheen. De opgraving ligt net buiten de stad. We konden het niet missen: volg de stroom bussen. Werkelijk, we hebben afgelopen week al aardig wat mensen bij elkaar gezien maar dit sloeg echt alles. Rijen bussen spugen enorme hoeveelheden mensen uit die allemaal naar dat leger willen gaan kijken. En dan doen chinezen waar ze goed in zijn: rijen maken en elkaar heel netjes volgen.

De ene na de andere controle-rij passeerden we in een mensenmassa waar je U tegen zegt. Ook de opgravingsplek zelf waar de soldaten staan is echt mega druk. Iedereen verdringt zich langs elkaar om een mooie foto van de kleisoldaten te maken. En dat in een brandende zon met een temperatuur van rond de 40 graden. Niet te doen eigenlijk. De mensen zijn een attractie op zich.

Maar het leger is indrukwekkend en mooi. Archeologen zijn nog steeds stukken aan t opgraven en de delen in elkaar aan het zetten: de soldaten zijn niet ‘heel’ maar in stukken dus het is een ongelooflijke puzzel om ze weer in elkaar te zetten, wetend dat elke soldaat zijn eigen gezicht en gelaatstrekken heeft. Niet één is hetzelfde. Knap staaltje werk om 8000 soldaten te kleien!

Tegen de middag houden we t voor gezien en gaan we terug naar de stad waar we de fiets pakken om op de oude stadsmuur te rijden. Deze kun je helemaal rond fietsen. In de hitte van vandaag een uitdaging maar wel een gave! Het zoeken van een cafeetje om de warmte te blussen met een biertje valt niet mee…. uiteindelijk naast ons hotel neergestreken… moe en voldaan kijken we terug op het kunnen afvinken van een lang gekoesterde wens: het Terracotta leger.

Morgen uitslapen en dan boodschapjes doen om in de middag de trein naar Lhasa te pakken. Op naar een volgend bucketlist-item: Tibet!!! We starten vandaag met de hoogteziektetabletjes, op aanraden van de reisdokter. Benieuwd of we zonder last aankomen