De afgelopen dagen verbleven we in het kleine en gezellige dorpje Langshi aan de Li rivier, midden in het Karstgebergte. Deze prachtig piekerige bergjes waren al voor menig dichter en schilder een inspiratiebron. Net als de vissers die hier al van oudsher met aalscholvers vissen vangen. In een rustige homestay hebben we een binnenplaatsje met twee kamers, terras, vijvertje en keuken voor ons alleen.
Als we willen komt er een aardige doch pittige dame lunch en avondeten voor ons maken en als ontbijt staan er verse stoombroodjes, eieren en sojamelk in de koelkast. En we hebben een wasmachine en droger tot onze beschikking (lang leve translate via de camera) Omdat het een dag regent doen we rustig aan. Een kleine wandeling en een stukje hiken (levensgevaarlijk als t geregend heeft!) is alles wat we doen die dag, vandaag gingen we met een bamboe-bootje de rivier af, waarbij we de mooiste bergpieken zien.
De bambo boot is inmiddels gemoderniseerd en gemaakt van geschilderde pvc buizen, voorzien van twee houten bankjes om op te zitten met een overkapping. Die hebben we nodig want onderweg varen we een stortbui tegemoet. Alle raftjes schuilen aan de oever en als de ergste regen weg is en t weer rustig op t water is, varen we verder. Het uitzicht is prachtig.
Je moet wel even voorbij de bureaucratische handelingen kijken voordat je zover bent hoor. Voordat je in t bootje mag: kaartje kopen in een speciaal ticketoffice, kaartje 10 meter verder laten controleren bij een ander controlepunt, een kapitein toegewezen krijgen waarbij zijn qr code aan jouw ticket wordt gekoppeld, en met die kapitein mag je dan naar de kade waar je een reddingsvest aangedaan krijgt en dan eindelijk mag je op t raft/bootje. En bij elke handeling minimaal 5 minuten wachten, ook al is er verder niemand.
Maar ook in t Karstgebergte zijn we niet alleen: waar wij opstappen is t hartstikke rustig, maar waar we uitstappen, in Xingping, is t wederom megadruk. Het is wel een leuk stadje met oude straatjes, veel eetgelegenheden en shopjes natuurlijk.. een taxi brengt ons terug naar ons dorpje. Dat lijkt heel simpel maar de route (53 km) gaat dwars door de grillige bergen, (zou bijna een nieuwe aflevering van “Wrong Turn” kunnen zijn) via slingerende eenbaansweggetjes met veel riet en begroeiing langs de weg (geen maaibeleid hierzo) en dat in t pikkedonker. Gelukkig rijdt de chauffeur erg voorzichtig!
Onze huiseigenaar/gids van dit plekje komt nog even verse sojamelk brengen en vertellen dat hij ons morgen rond half 9 laat oppikken voor de veerboot, waarna we naar Ping’an rijden: de rijstvelden. Maar wat hebben we hier genoten van dit mooie gebied, de prachtige bergen en een rustmomentje op onze reis. Nog een kleine week en dan zit het er weer op, maar we hebben nog een aantal mooie en bijzondere dingen voor de boeg!