De laatste dag(en), we verblijven in Hongkong; een smeltkroes van culturen. De Engelse invloeden zijn nog duidelijk merkbaar want naast links rijden heeft Hongkong ook een eigen valuta nl. de Hongkong Dollar. Het prijsverschil is goed merkbaar want daar waar we in China rond de 15 Yuan betaalden voor een biertje (circa 2 euro) is dat hier zeker 70 Hongkong Dollar, wat omgerekend 8 euro is, kunnen we echt spreken van westerse prijzen, ongekend aangezien SAR Hongkong ook onderdeel van China is.

Maar Hongkong is dan ook niet voor niets de duurste stad ter wereld om te wonen en leven. Maar goed, dat mag de pret niet drukken want we zijn hier maar één keer dus laten we ervan genieten. We maken een rondvaart op door de Bay Area en worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang en een lichtshow op de wolkenkrabbers. We hebben een upgrade gekregen van onze hotelkamer en hebben we prachtige suite met een aparte zitkamer, keuken en slaapkamer met een ongekend uitzicht (20e verdieping) over de Harbour van Hongkong.

We nemen de “Peak Tram” voor een adembenemend uitzicht over de Bay en genieten van het Westerse eten. Maar ook hier is het weer ongekend druk, overal lange wachttijden en wachtrijen in combinatie met de hoge temperaturen (>35 graden) maken het niet overal even aangenaam. Morgen vertrekken we weer naar huis en we hebben een lange nachtvlucht voor de boeg. Wel gek om na 30 dagen reizen weer terug naar huis te gaan.

China is mooi, China is prachtig, China is druk (soms echt te druk), China is heeeeel groot, de Chinezen hebben soms iets wat gekke gebruiken, en spreken zeker geen woord Engels en doen er ook geen moeite voor om het te begrijpen wat soms best vervelend is, en soms doen ze erg hun best om behulpzaam te zijn. En wat hebben we genoten: in 30 dagen hebben we ruim 6500 km per trein afgelegd, hebben we de belangrijkste steden en bezienswaardigheden gezien, we zijn op meer dan 5000 meter hoogte geweest. We verbleven in prima hotels en hebben meestal heerlijk gegeten. Meer dan een geslaagde reis, en volgend jaar zoeken we wel iets met minder mensen 😉 maar evenzovele indrukken.

Een bijzondere dag voor ons vandaag in Dongguan want we bezoeken het weeshuis waar Li Chen de eerste twee jaar van haar leven gewoond heeft. Met een gids rijden we naar het weeshuis, en wat is er in die 14 jaar veel veranderd. We herkennen niets meer totdat we de oprijlaan oprijden. Dan weten we dat we er zijn. Na een Covid test mogen we door de poort naar binnen waar we warm ontvangen worden. We bekijken samen het gedeelte waar Li Chen verbleef. Naast het oude gebouw staat een compleet nieuw complex waar nu alle kinderen en jongeren verblijven. Het oude deel, waar Li Chen woonde, is nu niet meer in gebruik behalve als kantoor voor de stafmedewerkers. Maar we zien de wasruimten, de keuken, de toiletten, het slaapgedeelte, speelzalen en het klaslokaal.

Leeg en enigszins in verval omdat het al jaren niet meer voor de kinderen gebruikt wordt. We begrijpen dat er plannen zijn om het oude deel te slopen omdat er nieuwbouw is. Fijn dat we dus nog op tijd zijn om dit deel te bezoeken. We zien dat momenteel er vooral (meervoudig) gehandicapte kinderen in het tehuis zitten. Na het opheffen van de één-kind politiek is hier nog zeker een grote behoefte aan. De kinderen die we zien zien er gezond en verzorgd uit en de mensen die we ontmoeten waren allen onzettend liefdevol en warm. Na een rondleiding krijgen we koffie en thee in een kantoorruimte waar Li Chen ‘Welkom thuis’ wordt geheten door de directrice.

Ontroerend om te zien hoe warm we ontvangen worden en hoe nieuwsgierig men is naar het welbevinden van Li Chen. Ze vragen naar school, vrienden, of ze goed in haar vel zit en ze zijn duidelijk op zoek naar of het goed met haar gaat. We bekijken samen wat foto’s van de afgelopen jaren en merken dat men erg trots is hoe mooi, groot, goed ingewikkeld ze is. Li Chen krijgt een mooi cadeau. Ook geven ze aan dat Li Chen altijd welkom is en dat de deur altijd voor haar open staat. We nemen met een goed gevoel afscheid van elkaar.

De gids stelt voor om naar een stukje oude stad van Dongguan te gaan. We hebben niet zo’n beeld van wat deze stad te bieden heeft maar worden hier aangenaam verrast. Wat is het hier prachtig in dit oude stukje. Dit is zoals we ons een oude stad in China voorstellen. En er is vrijwel niemand!! Dit pareltje is duidelijk niet ontdekt door toeristen van welke nationaliteit dan ook. Volle bak genieten van de rust en sereniteit.

Lekker lunchen en vervolgens gaan we naar een shoopingmall. Van sereniteit naar waanzin! Het is mega groot en we zien onder andere een supergrote arcadehal, luxe winkels van drones, horloges, auto’s, dure couturiers en sieraden, tot een popmart, lego, capibara (geen idee maar t is populair onder de jeugd?) een kunstskibaan, een klimhal, een mega ballenbak, ontzettend veel restaurants en een zwembad op de 6e verdieping. Niet te filmen hoe groot de contrasten zijn in dit land. Voor de afwisseling eten we steak met friet. Kan gewoon hier!

Een bijzondere dag, het kan niet anders gezegd worden. Dongguan heeft ons op alle fronten aangenaam verrast!

Vandaag een fijne wandeling door en langs de Drankenrugrijstvelden gemaakt. Via stenen looppaden en trappetjes klimmen we omhoog naar het eerste uitzichtpunt ‘Nine Dragons’ waarbij we uitleg krijgen over de landbouwtechnieken die gebruikt worden om de smalle rijstvelden boven en onder elkaar te bewerken.

Machines en buffels zijn te groot voor de smalle richels met rijstplanten, dus het is voornamelijk handwerk. Vooral het ploegen en oogsten is dan zwaar werk.
We lopen over de bergrug naar het uitzichtpunt ‘Seven stars around the moon’ waar we prachtig bovenop de rijstvelden kunnen kijken. Het oude dorpje Longjie Old Zhuang heeft een aantal houten huizen nog in traditionele sfeer waar mensen nog in wonen.

Indrukwekkend om te zien dat slechts één generatie geleden men hier nog zonder de moderne gemakken leefden. Nu wonen er vooral oude mensen die daar al van jongs af aan wonen en de jongeren trekken weg of zijn in een moderner huis gaan wonen. Hoewel ons hotel en een paar restaurants in Ping’an prachtig en luxueus zijn, is de rest wel vergane glorie. Veel winkels, restaurants en hotels zijn dicht en zien er vervallen uit.

En soms is er een bouwproject grstart maar ook weer gestopt waardoor er een rommelig beeld ontstaat.We komen er niet achter of dit te maken heeft met de impact van Covid of dat hier iets anders aan ten grondslag ligt. Het is wel zonde om te zien dat deze mooie dorpjes weg lijken te kwijnen.
De wandeling voert ons door de bossen en langs stroompjes. Heerlijk rustig en fijn om in deze natuurlijke omgeving te wandelen. Lekker lunchen en de rest van de dag vermaken we ons door op ons balkon lekker te lezen en te ‘snappen’. Genieten hier!!