Vandaag het werelderfgoed Potala op het programma en Barkhor. Potala is het bekendste gebouw van Lhasa, waar de laatste Dalaï Lama zat met de regering van lhasa, tot de vredevolle bevrijding van China in 1965. Zo noemen de Chinezen het tenminste. Daarna is de regering opgeheven en de Dalaï Lama gevlucht naar India.

Het rode deel is het Boeddhistische deel, het witte zijn de voormalige overheidsgebouwen.
En het is er druk. Heel druk. Ook nu weer rij na rij aanschuiven om in een volgende rij de komen. En dan moeten we nog tussen de 400 en 700 traptreden op.

Is het de moeite waard om binnen te kijken? Mwa, twijfelachtig. Het is tof om de zetel en ontvangstruimte van de Dalï Lama te bekijken maar verder is het gewoon een tempelcomplex. Wat dan weer leuk is dat onderweg bij een van de stoepa’s een monnik ons in het engels vroeg of we Nederlanders waren.

Dat hoorde hij en zag hij aan ons. We kletsten even maar het was nogal druk en we blokkeerden de doorgang dus werden we even naar achteren meegevraagd waar we een poosje over landen bezoeken, gewoonten en bucketlisten hebben gesproken. Een erg leuke ontmoeting. Foto’s nemen mocht helaas niet maar de herinnering is (blad)goud waard!

Barkhor is een kleinere tempel maar wel de oudste van Tibet, gebouwd op de plek van een meer, omdat dat goed zou zijn volgens de goden. Veel beelden, fresco’s, offerplaatsen, smalle houten trapjes op en af en schuifelend alles bekijken vanwege de drukte.. bijzondere ervaringen vandaag!

En als we naar ons hotel lopen wordt de vleesvoorraad van de lokale slager aangevuld: uitgebeende Yaks, klaar om in stukken gehakt te worden en te verkopen. Ik eet morgen wel kip of vegetarisch…