Vanmorgen vroeg opgestaan, of beter gezegd: midden in de nacht opgestaan want het was half 3 dat we vertrokken richting de Kelimutu vulkaankraters. In het pikkedonker een wandeltocht de vulkaan oplopen om daar de zonsopgang te bekijken. Wat een cadeautje was dat!

Toen we boven waren wisten we nog niet goed waar de zon zou opkomen, maar gelukkig kon een kompas ons daarbij helpen, en even later konden we de eerste contouren onderscheiden en zagen we waar we stonden. De prachtig gekleurde Kelimutu kratermeren lagen in een laag mist verscholen.

De zachte wind blies de wolken over de kraterrand. Dat was al een spectaculair gezicht maar de meren zelf bleken de kers op de taart: 3 meren waarvan er één smaragdgroen is, één azuurblauw en één Coca-Cola bruin. Het was prachtig!

Nadat we begeleid door het zingen van de vele vogels die van de zon wakker waren geworden, terug naar beneden waren gewandeld, hebben we heerlijk ontbeten met verse eitjes, boterhammetjes met jam en een kopje koffie. We hebben genoten!

En toen was de dag nog maar net begonnen! Eenmaal terug in Ende hebben we onze spullen ingepakt en zijn we met de bus richting Riung gereden. Een rit van zo’n 5 uur waarbij we de Blauwe Stenen bezochten: de zwerfstenen die uit de vulkaankraters van Kelimutu meestromen, worden bij de monding in de zee achtergelaten door de rivier. Door de mineralen in de 3 meren hebben ze een azuurblauwe kleur. Prachtignom te zien! Ze worden door de lokale bevolking geraapt en op kleur en grootte gesorteerd waarna ze verscheept worden naar oa Bali. Daar worden ze gebruikt voor het maken van tegels, mozaïeken en kunst. Hoe kleiner hoe duurder, hoe donkerder hoe duurder.

En vervolgens rijden we door naar Riung, met een paar mooie stops in het binnenland. Want van Ende naar Riung betekent van zuidoosten naar noordwesten op Flores. Verschillende landschappen en een diversiteit aan huisjes. De huizen variëren van stenen huizen met een golfplaten dak, huizen met een stenen fundering en houten opbouw, volledig golfplaten huizen tot huizen van bamboe met een palmbladeren dak.

Het eiland Flores is puur, met vriendelijke mensen en heeft een prachtige natuur. De mensen in de dorpjes waar we stoppen verbouwen kruidnagel, macadamianoten, koffiebonen, kapok en een diversiteit aan groenten. Maar het leven is hard: dat zie je aan alles; de kleding, de huizen en de verzorging van alles, inclusief henzelf. De mensen hebben niet veel te doen: de werkloosheid is hoog, en dus hangen ze at rond hun huis. En wat ons erg droevig maakt: de bergen plastic afval liggen óveral. Wat dit betekent voor de toekomst weten we niet maar we vrezen voor t behoud van de prachtige natuur van Flores: het bloemen eiland.