Ook Li Chen geniet volop van alles wat er hier te doen is. Souvenirs shoppen, paardrijden en lekker contact zoeken met de lokale bevolking.

Tijdens ons bezoek aan Bena valt Li Chen lekker op en krijgt van de lokale bevolking net wat extra aandacht……. Goh wat vervelend 😉

Het dorp Bajawa waar we logeren, ligt tussen twee vulkanen. Een mannelijke en een vrouwelijke. Van oorsprong heerst hier het matriarchisme, waarbij de vrouwen het voor het zeggen hebben.

We starten de dag met een mooi uitzicht over de vrouwelijke vulkaan, staand op een andere slapende vulkaan, de Bolowo. We treffen het vandaag. Gister (en de 4 dagen hiervoor) was het slecht weer (bewolkt, nevelig met een bui) maar vandaag is het prachtig helder weer en zien we de oceaan zelfs liggen.

Daarna rijden we door naar Bena. Een traditioneel dorp waar je de culturele aspecten van het matriarchisme terug ziet. Het lijkt voor toeristen opgezet, maar de familie-oudsten (de oma’s!) wonen er nog allemaal, met enkele andere familie leden.

Zo komt er een puber op zn brommer thuis, kleedt zich om en gaat oma helpen. We mogen dus zomaar door hun privé dorpje wandelen, zoals men bij ons door Giethoorn gaat.

Met het verschil dat hier de huisjes van hout en riet zijn en er alleen water en soms elektriciteit is. Het voelt alsof we indringers zijn in hun privé leven, maar de gids vertelt ons dat dit ook zorgt voor het vasthouden van de tradities van dit eiland.

Traditioneel huis in Bena met ervoor de graven van familieleden

We verlaten de noordkust van Flores en reizen vandaag het binnenland in, naar de heetwaterbronnen in Soa (😂). Heerlijk warm en heet water stroomt er uit de grond, opgewarmd door de twee nabijgelegen vulkanen.

De wegen op Flores zijn gemiddeld goed, maar variërend tussen prima asfalt en grindwegen met meer gaten dan rechte stukken. Combineer dat met een oude bus die z’n beste tijd gehad heeft en je hebt een uitdagende reisdag! De heetwaterbronnen zijn dan ook heerlijk voor de spieren en ruggen.

Het is zondag en dus zijn veel mensen hier vrij. De bronnen zijn een favoriete plek voor een ontspannen dagje met het gezin. Gezellig dus!

Het eindpunt vandaag is Bajawa, wat bovenop de bergketen ligt. De temperatuur is hier netaan 18 graden met een windje. Frisjes dus vergeleken met de 30* die het elders is. Ook regent het hier, dus lange broek en lange mouwen aan vanavond! Hebben we deze niet voor niets meegenomen.

Een potje voetbal met de kinderen is altijd leuk. Ze weten niet wat ze zien; grote blanke mensen die tactisch spelen. Het wordt een chaotisch potje maar er wordt veel gelachen. Wie nou gewonnen heeft weten we niet. Het leek erop dat het spelen zelf belangrijker was dan scoren.

Een wandeling door het kleine stadje Najawa als afsluiter voor vandaag. Je merkt dat er niet heel veel toeristen hier komen. De mensen kijken ons nieuwsgierig aan, willen met je op de foto en zwaaien naar je. Luxe en comfort is ver te zoeken, niet alleen op straat maar ook in het hotel, en dan nog is dat nog luxe als je kijkt hoe de mensen hier leven. De maatstaven liggen gewoon anders.

Wat een topdag! We konden uitslapen, wat al een cadeautje op zich was, maar het mooiste moest nog komen: met een bootje naar de kleine eilanden zo’n 4 km van de kust van Riung om te gaan snorkelen bij de koraaltuinen.

Wat was dat prachtig!!!! De zee azuurblauw, ontzettend divers koraal en een ongekende diversiteit aan trooische vissen.

Alsof je in een aquarium zwom. Ongekend heerlijk, met een lunch van verse vis, een biertje in de koelbox en een heerlijk windje om op het hagelwitte strand na te genieten. Nu rozig van de zeewind en rood van de zon ingesmeerd met aftersun op naar een lekkere nasi met saté. Een dag met een gouden randje!

Ook nog een tussenstop bij een van de eilandjes, wat we daar hebben mogen aanschouwen hebben nooit eerder gezien. Honderden, duizenden misschien wel meer vliegende honden, deze reuze vleermuis die voornamelijk voorkomen in tropische en subtropische regio’s van Afrika, Azië en Australië danken hun naam aan het uiterlijk van hun kop dat best wel een beetje op dat van een hond of vos lijkt.

Vanmorgen vroeg opgestaan, of beter gezegd: midden in de nacht opgestaan want het was half 3 dat we vertrokken richting de Kelimutu vulkaankraters. In het pikkedonker een wandeltocht de vulkaan oplopen om daar de zonsopgang te bekijken. Wat een cadeautje was dat!

Toen we boven waren wisten we nog niet goed waar de zon zou opkomen, maar gelukkig kon een kompas ons daarbij helpen, en even later konden we de eerste contouren onderscheiden en zagen we waar we stonden. De prachtig gekleurde Kelimutu kratermeren lagen in een laag mist verscholen.

De zachte wind blies de wolken over de kraterrand. Dat was al een spectaculair gezicht maar de meren zelf bleken de kers op de taart: 3 meren waarvan er één smaragdgroen is, één azuurblauw en één Coca-Cola bruin. Het was prachtig!

Nadat we begeleid door het zingen van de vele vogels die van de zon wakker waren geworden, terug naar beneden waren gewandeld, hebben we heerlijk ontbeten met verse eitjes, boterhammetjes met jam en een kopje koffie. We hebben genoten!

En toen was de dag nog maar net begonnen! Eenmaal terug in Ende hebben we onze spullen ingepakt en zijn we met de bus richting Riung gereden. Een rit van zo’n 5 uur waarbij we de Blauwe Stenen bezochten: de zwerfstenen die uit de vulkaankraters van Kelimutu meestromen, worden bij de monding in de zee achtergelaten door de rivier. Door de mineralen in de 3 meren hebben ze een azuurblauwe kleur. Prachtignom te zien! Ze worden door de lokale bevolking geraapt en op kleur en grootte gesorteerd waarna ze verscheept worden naar oa Bali. Daar worden ze gebruikt voor het maken van tegels, mozaïeken en kunst. Hoe kleiner hoe duurder, hoe donkerder hoe duurder.

En vervolgens rijden we door naar Riung, met een paar mooie stops in het binnenland. Want van Ende naar Riung betekent van zuidoosten naar noordwesten op Flores. Verschillende landschappen en een diversiteit aan huisjes. De huizen variëren van stenen huizen met een golfplaten dak, huizen met een stenen fundering en houten opbouw, volledig golfplaten huizen tot huizen van bamboe met een palmbladeren dak.

Het eiland Flores is puur, met vriendelijke mensen en heeft een prachtige natuur. De mensen in de dorpjes waar we stoppen verbouwen kruidnagel, macadamianoten, koffiebonen, kapok en een diversiteit aan groenten. Maar het leven is hard: dat zie je aan alles; de kleding, de huizen en de verzorging van alles, inclusief henzelf. De mensen hebben niet veel te doen: de werkloosheid is hoog, en dus hangen ze at rond hun huis. En wat ons erg droevig maakt: de bergen plastic afval liggen óveral. Wat dit betekent voor de toekomst weten we niet maar we vrezen voor t behoud van de prachtige natuur van Flores: het bloemen eiland.

Vandaag een reisdag. We vliegen van Denpasar naar Labuan Bajo en daarna vliegen we door naar Ende (Flores). De eerste vlucht met een Airbus maar de tweede vlucht is met een propeller vliegtuig.

 

Bali staat bekend om de mooie rijstterrassen, dus die hebben we vandaag bezocht. Hoewel dit het droge seizoen is, wordt er toch rijst ingezaaid. Ook worden de terassen geploegd. Bedrijvigheid alom dus. Prachtig om te zien en om er tussendoor te wandelen.

Natuurlijk bezoeken we ook een markt. Een overdekte, waar we veel groente en kruiden, offers en kleding aangeboden zien. Niet toeristisch, en dus zijn we zelf ook een bijzonderheid voor de verkoopsters.

Als afsluiter deze dag lopen we nog een stukje door een bos waar twee grote families makaken wonen, rondom een tempel.

Deze apen zijn niet agressief (in tegenstelling tot veel andere makaken bij tempels) maar wel een beetje nieuwsgierig. De gidsen begeleiden ons in het goed omgaan met hun nieuwsgierigheid, en een Meet&Greet ontbrak dan ook niet.

Morgen vroeg op, dan vliegen we naar Oost Flores.

De reis (en het wachten) is begonnen. Inchecken, douane/security en paspoort controle. Nu bij de gate en een lange vliegreis van ruim 13 uur voor de boeg.

Boeing 777-300er Garuda Airlines

De eerste 13,5 uur probleemloos verlopen, geland in Jakarta en nu overstappen op de vlucht naar Denpasar.